Mgła

Ona zakrywa szary świat szarą zasłoną;
Ta, która śpiewa smutne pieśni miastom
na dobranoc.
Zwiewna, budzi do życia ciche domów zakamarki
rankiem.
Żałośnie płacze księżycowi w twarz
- zakochana.
Z nocą miesza się czarną na pustym ziemi półmisku;
Szlochem otula łkające serca - sercu jej bliskie.
Dusze odprowadza pod bramę Piotrową jak matka.
W miłości serc nie łamie - ustępuje
nieszczęsna;
Kochających kocha, zdradliwa być nie umie -
Nieszczęśliwa, szara -
kona w słońca blasku.

autor

antynina

Napisany: 2003-04-05 Dodano: 2009-09-20 00:15:36

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie