Mgła
Nad polami cicha mgła,
jak wata powoli gęstnieje.
Pomiędzy drzewa się wlewa,
bruzdami sunie do nieba.
Przypomina rozlane mleko,
jak okiem sięgnąć daleko.
Niczym dymna zasłona,
ziemia po horyzont zamglona.
Otula powoli nasz dom,
jak woal zwilżony rosą.
Podchodzi do samych okien,
białym, lepkim obłokiem.
Majestatyczna mgła...
słoneczko ku niej mruga.
autor
zzielonegowzgórza
Dodano: 2011-05-05 10:27:49
Ten wiersz przeczytano 10277 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
W zmysłowy sposób rozbudzasz wyobraźnię. Miło było
przeczytać. Pozdrawiam:)
masz piekne wiersze, pisane sercem, pozdrawiam
Piękny i tak mi bliski, czytając widzę to wszystko. Z
serca pozdrawiam i dziękuję :)
Czytajac Twoj wiersz, mozna polubic mgle :)
... nim świt obudzi noc
dotykiem ciepłych mgieł...
uwielbiam świt- zwłaszcza, gdy jest mgła.
Aż chciałoby się zagubić w tej mgle. Przywodzi na myśl
spacery wczesnym rankiem. Pozdrawiam
Witaj,ładny,pozdrawiam miło+++++
często mgła otula mój dom , całkiem jak w Twoim
wierszu , wówczas bardzo boli mnie główa , jednak
Twoja mgła jest tak poetycka ,iż sprawia że czuje sie
wspaniale :)
I o mgle można tak fajnie! Pozdrawiam!
http://www.youtube.com/watch?v=Ff3Cb3LX1JI
Piękny wiersz o mgle, bardzo ją lubię :)))
Pozdrawiam :)))
Podoba mi si? ten wiersz, a? musz? zacytowa? fragment
swojego w tym miejscu: "Kiedy s?o?ce si? pojawia na
porannym niebie, lekk? mg?? z wolna unosz?c do siebie,
ods?aniaj?c tym krajobraz budz?cej doliny, jakby ?ycie
wstawa?o spod wielkiej pierzyny".:)
mg?a si? rozejdzie, s?o?ce rozkwitnie i zacznie si?
raj...
Mg?a o poranku wszystko zasnuwa a s?oneczko do niej
weso?o mruga ona rozp?ywa si? czule gdy s?oneczko
wysoko w g?rze ... i mg?a mo?e by? romantyczna gdy
podnosi si? ponad drog? wczesnym rankiem nie
zak??caj?c widoku na morze i kierowc? na drodze:)
Mg?a, ciekawy zamglony wiersz...+