Mgła
Zamglony świat jak na starej fotografii
z której kontrast starł nieubłagalny czas,
chociaż konturu narysować nie potrafi
cieszy widokiem delikatnym niczym haft.
Do manewru pole zostawiając wyobraźni
rozmytą dal przesyca pragnień czarem,
taktownie ospałe zmysły nasze drażni
szarych plam subtelnym krajobrazem.
Kreską rozmytą żal wzbudza za nieznanym,
podsyca niedosyt nie odkrytych jeszcze gór
i tęsknotę w życiu naszym tak poukładanym
za lotem pośród mlecznobiałych chmur.
Iluzją w nastrój do marzeń nas wprowadza,
zataja szczegóły, łudzi bladych świateł grą
i choć z rzeczywistością pejzaż się nie
zgadza,
uczy jak wiele można ujrzeć za tą mgłą …
Komentarze (16)
zza sepii wspomnień
zapomniany świat
melancholii rozmytych
zabliźnionych ran
miłości niedośnionych
utraconych szans
świat (w) którym żyjemy
choć w nim nie ma
nas
Stare fotografie coś przypominają i trzeba umieć z
nich wydobyć tamten klimat..a rzeczywistość też może
wydawać się inna niż jest.Pozdrawiam serdecznie.
to prawda ...
Trzeba mieć duszę żeby w sepii oddać nastrój a nie
widok... :)
urok starych fotografii, magia
Pozdrawiam serdecznie
Ładne rozmarzenie, a za mgielną kurtyną można znaleźć
wiele wspomnień.
Pozdrawiam
Iluzją w nastrój do marzeń nas wprowadza,
zataja szczegóły, łudzi bladych świateł grą
i choć z rzeczywistością pejzaż się nie zgadza,
uczy jak wiele można ujrzeć za tą mgłą …
Dzięki za współrozmarzenie...
Zmysłowo i płynnie. Choć ciut za dużo inwersji.
Stare fotografie mają swój szczególny klimat.
Pozdrawiam.
Przymknij oczy i patrz...
:)
Z przyjemnością przeczytała. Sama mgła skłania do
rozmaitych refleksji, rozważań.
Serdecznie pozdrawiam :)
Podoba sie...
ja generalnie nie lubię mgły, z wielu przyczyn, ale
przedstawiłeś ją bardzo zachęcająco.
* z plusem
miłego dnia :)