W Mgłach Przeszłości : Mgły...

Pasma mgły białej, pradawny las spowijają
Okrywają ciepłym płaszczem konary drzew,
W niej głosy poległych o pomstę wołają,
za wylaną przez wrogów naszych krew,

Szelest martwych liści, wojenne krzyki wspomina
Daleki pomruk burzy dźwięk rogu niesie,
Zakołysała się lekko, cicho przybrzeżna trzcina
Cisza zapadła w mglistym, ciemnym lesie.

Stare kręgi spokojem osnute, wieczna bogów straż
Przyciągają tych co przez tysiąc lat zdrady,
Dumnie swą ku słońcu świętemu wznosili twarz,
Nie zapomnieli ojców swych ostatniej rady.

Mgła litościwa zakrywa wroga kościoły drwiące,
Co na zgliszczach świątyń naszych stanęły,
W kajdany żelazne zakuły rzeki, od wieków rwące
Bory święte, topory zdrajców wycięły.

Już tylko w sercu najgłębszym słowiańskich puszcz
Ostatnia ostoja dla Bogów Starych ,
Gdzie na ofiarnych kamieniach zwisa dziki bluszcz,
Gdzie błąkają się ojców naszych mary.

autor

Drzevo

Dodano: 2006-11-15 10:57:51

Ten wiersz przeczytano 501 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie