Mglisty Nibywiersz

Mglisty wieczór
a może już poranek.
Noc znów krzepi
mój własnym dym
miesza się ze wszystkim.
Światło wreszcie przebija się
a jeśli nawet to latarnia
to najciemniej pod nią chyba nie jest...
dziś?
Czym jest dzisiaj
dzień nauczyciela chyba
przecież to nieważne.
Dziewiąta pieczęć
- to jest mojej drogi jeszcze nie kres.
Długie przytępione dni
już za sobą mam.
Znowu cieszę się
piszę życia plan.
Przypominam sobie elfa śpiew:
O mglistym poranku
na krawędzi czasu...
Dzieci morza
ci wszyscy głupcy odpłynęli
a ja w stronę tęczy znów
wpatruję się w niewidoczny nów.
Wieża nie musiała runąć całkiem
uff...
Kroki niczym skoki
po nerwowych sploty gdzie blask lśni
ale bez nerwów złych
- to tylko kwestia wiary.
I można mieć już gdzieś
czy to noc, czy dzień
kiedy widzi się oczyma duszy
mogę skoczyć na koń
Szarża!!!
Jestem skoczkiem, przeskakuję dziwnie pola
tamte marzenia od staniu się królem
- mrzonki głupie jak
nierzeczywiste urojenia.
Przecież ważne tylko by odnaleźć rytm
i gnać poprzez mglisty wiersz.

autor

Wiwern

Napisany: 2010-10-14 Dodano: 2010-10-14 00:30:18

Ten wiersz przeczytano 794 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Radosny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie