Miał talent...

Nieprzeciętny miał talent -
cuda robił z zapałek.
Dwie miłości w swym życiu też miał.
Pierwsza skradła mu serce,
druga skradła mu głowę.
Tę ostatnią na zawsze wybrał.

Pierwsza dała mu dzieci,
druga dała mu w kość,
gdy do domu pijany powracał.
Całe życie swe przeszedł
po kieliszka brzegu.
Zamiast prosto chodzić
zwykle się zataczał.

Nigdy nie miał pieniędzy
na buciki dla dzieci,
ale lubił mieć pełne szkło.
Życie wódą płynące,
które wypił duszkiem,
nazbyt szybko się w rowie skończyło...

autor

Nienelle

Dodano: 2009-06-22 12:28:00

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie