A miałem...
A miałem taki wielki talent,
I zmarnowałem go dokładnie.
Teraz zostały tylko żale,
Czas mi godziny życia kradnie.
Deszcz zmył ostatnie już marzenia,
W mgle zatraciłem orientację.
Ty potrafiłaś mnie doceniać,
Wierzyłaś, że mogę mieć rację.
A miałem taką wielką wiedzę,
I zmarnowałem ją dokładnie.
Teraz samotnie w ciszy siedzę,
Czas mi godziny życia kradnie.
Mróz zmroził łzę, co szybko spadnie,
Wiatr rozwiał marzeń zakończenie.
Ty potrafiłaś mówić ładnie,
Wierzyłaś, że życie odmienię.
A miałem takie wielkie chęci,
I zmarnowałem je dokładnie.
Teraz nie mogę to odkręcić,
Czas mi godziny życia kradnie.
A miałem wszystko ponad miarę,
I zmarnowałem tak dokładnie.
Zamiast radować szczęścia darem,
Teraz mi czas godziny kradnie.
18-01-2013
Komentarze (3)
A przecież dopóki serce w piersi bije, to i czas można
łapać w dłonie. Życzę Ci, obyś zatrzymał wiele ważnych
chwil, które jeszcze możesz mieć :)
Wiersz jak zawsze - wzbudza refleksje...
Pozdrawiam :)
Bardzo prawdziwy. Łatwo przegapić szczęście. Popaść w
marazm.
Piękny wiersz, choć taki smutny. Wiesz, myślę, że
nigdy nie jest za poźno i trzeba walczyć wierząc w
zmianęprzeznaczenia.
W przedostatniej zwrotce czytam sobie" tego nie mogę
już odkręcić" Nie mogę czego- powinno być z
dopełniaczem. Pozdrawiam serdecznie.