miałem w ręku księżyc

nieważne jaki nad głową drzemie odcień
odpłynę tylko w jedna stronę
lekko stąpając pozbawiony wagi,
jak pył srebrnej mgły

wiesz co czułem widząc księżyc
na mojej dłoni?

rozpłynąłem się w przestrzeni
prawie nieosiągalny

lecąc w mroku
zapytałem czy chcesz kawy?

zwrok twój chłodny milczał
lodowaty wiatr dmuchnął ponownie
przy najmniejszym dotyku zniknę,rozplyne się
zanim zdąże pochwycić ,ocalić to co było moje

patrzę na dłoń przezroczysta
rozwartą w geście błagania,
przełykam łzy,
księżyc przysiada wiernie na dloni.

obserwując z daleka kamienne twarze
usmiecham się do wariackiej nadziei
kradnąc z jej ust skarb radości

ogniste kwiaty niczym komety.

autor

Synezjusz

Napisany: 2009-07-12 Dodano: 2009-07-12 20:40:26

Ten wiersz przeczytano 631 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Obojętny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie