Miasto w mieście...
Na obrzeżach i w mieście
jest takie miasto w mieście
gdzie spokój panuje i cisza
serce ukaja dusza
łączy się dusza z duszą
myślami w świetle blasku
nadzieja wiara
spotkamy się...
...tak
dusza z duszą. - 2008-11-01
...miasto w mieście...
zapłonie niedługo jak złota jesień
pod błękitem nieba blask ciepły da
za dni parę za godzin kilka
czas ujmuje żywotność jesieni
odejdzie w miejsce przemijania
wiatr w przestrzeni gra romantycznie
'w złocistych płomieniach' śpiewa ptak
nad mogiłą dusza powita duszę w ciszy
świeże kwiaty zapachem wniosą wspomnienie
bliskim lampiony barwne mrok rozjaśnią
1 Listopada spotkają się twarze
widziane rok cały i niewidziane
w uśmiechu jedne z łezką w oku drugie
miłością serca podążające tęsknotą i
wiarą...
...też kiedyś tam się przeniesiemy
z cichym szeptem dołączymy do nich
aż wzejdzie nam słońce i raj oczekiwany
od Pana może albo morze? - 2011-10-28
...pamięcią i wspomnieniem...
myśli moje ku niebu płyną
słowa w ciszy wiatr unosi
sercem płomiennym jak znicz
w bezkresie wiara mrok rozjaśnia
w przestrzeni duszę łącząc z duszą
tak jak kochała za życia...
...dzisiaj oczy w mogiłę wpatrzone
chciałyby dotknąć dłonią dłoni
lecz tylko łza się w oku kręci
czas miniony czas smutku
dekoruje kwiat milczenia
kwiat miłości znicz tęsknoty
niezapomnienie... - 2011-10-31
1Listopada
smutny dzień deszczowy
przeludnił ludzi
wspomnieniem od zapomnienia
w kałużach wody tęsknoty zostały
stopy rzeźbiące twarze w błocie
nierozpoznawalne wieczorem
tylko cisza i wiatr kołysze wspomnienia
blask zniczy w oczach tańczy
połyskując tęczą pod niebem chabrowym
oddechem wypuszczam marzenia
tańczą jak liść w przestrzeni
przy ziemi wiruje spadając na mogiłę
spojrzeniem teraz gdybym mogła
ucałować chwilkę przytulić
choć raz zobaczyć z tęsknoty
wewnętrznego ducha zaspokoić
nim dzień zbudzi noc niepewności
czy smutku nie macie łez jak ja za wami
miłosierdzie boskie w opiece niech was
ma
wy miejcie na drodze ku wieczności
torujcie drogę do wiary zapalając
gwiazdy
bym też trafiła do Domu Pana...
...Zaduszki...
po deszczowym dniu Wszystkich Świętych
oczy rozbudziłam w promieniach
słonecznych
lazur nieba ozdobił też diamentowy blask
Księżyca
dając radość tęsknocie w drodze do wiary
choć samotność doskwiera dawnym
wspomnieniom
pamięć nigdy nie umiera co łączyła miłości
czas
w słowie boskiego miłosierdzia Duch nasz
klęknie
w Domu Ojca chleba nie brakuje nam
uciechy
teraz pamięcią wczoraj smutek dzisiaj
radość
w sercu ciepło w duszy jasność rodzi nowy
czas
w zniczu blask ma dzień niezapomniany
nowe życie zwiastuje ku światłości...
2012-11-03
Komentarze (5)
Ciekawy wiersz,powiązany w pełną
całość.Dużo w nim zadumy i wiary.
Podoba mi się.Pozdrawiam serdecznie.
w:)dziękuję jak też pozdrawiam i
słoneczny:)przesyłam:)
Wiele ciekawych refleksji... ukłony ;D
Zerknąłem i trochę tej jego zgrabnej magii łyknąłem.
Tematycznie powiązane. Oby chwile zadumy i pamięci nie
pogasły wraz z płomieniem świec.