miasto strachu...

Są dni kiedy coś w mym sercu dzwoni
A sumienie podpowiada, że to oni
Wtedy czuję, że żyje w mieście strachu...

Pogoda zdaje się podpowiadać
Deszcz na przemian ze słońcem
Mroczny lęk przez błogość

To przez tą różność na Ziemi
Nie czujemy się bezpieczni
Jak tak cudowne miasto może przerażać?

A jednak deszcz często gości w ludzkich sercach...
Codzienne życie potęguje fobie
Niepewność

A oni zapalają czerwoną lampkę
żeby jeszcze mocniej nas nastraszyć
Sami próbujemy się ugasić

Pożar serc jest tłumiony cierpieniami

Jedno miasto
Jeden duch
Dziewięć milionów dusz...

autor

alenumer180

Dodano: 2007-07-02 00:46:28

Ten wiersz przeczytano 421 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie