Między lękami człowiek
Oswoić nabyty lękiem stan emocionalny to niemożliwe -To przecież ja uciekam przed samą sobą ...
Nie tylko kroki porywa walc ale serce
też
godzin i wspomnień zórz które już nie
wrócą
nikną uśmiechy jak przy słońcu poranna
mgła
treści westchnień bez przesłania chwil bez
słów
dźwięk skrzypiec nie ułoży zgaszonych
nadziei
myśl wybawienia obczyzną jest tak jak
kraj
w zapytanym człowieku wiele lęków oraz
ran
drży jak dziecięcy płacz i brak mu sił by
trwać
grozą mu jest wgląd w duszę lustra oczu
zna niewoli doskonale zamknięty swój
świat
Wiersze nie mogą być wykorzystywane bez zgody autora.
autor
Esther
Dodano: 2010-11-03 11:26:07
Ten wiersz przeczytano 872 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
"w zapytanym człowieku wiele lęków oraz ran" a
pomiędzy nimi on - słaby... ciekawie napisane
Trafiłem na ten wiersz przypadkiem, a może tak właśnie
miało być bo miło mi było przeczytać. Pozdrawiam:)
Czasem walczymy nieustannie w sobie ze strachu przed
chwilą..gdy te skrzypce zaczną milczeć..nieufnie
patrzymy na nadzieję..choć tli się ona w nas..wciąż
tli się tli..a my-zbyt mali i prości zbyt..ulegamy
złudnym jej kłamstwom..z braku sił. +
Piękny wiersz :) Pozdrowionka
Lekko a zarazem pięknie napisany wiersz :)
oddech życia w pełnym wymiarze bez ograniczeń takim
jakim jest....z jego wadami i zaletami...
postarałaś się...wiersz wyrównany, ładny
boi się spojrzeń które niegdyś były nadużyte
bardzo cieka interpretacja lęku (+
pozdrawiam
tak mało znam odpowiedzi ale znam jedną ..ty jesteś w
morzu tego poukładania myśli...i choć sztorm straszy
swą siłą masz oparcie w tym który jest......wiarą
nadzieją miłością...oby nigdy te słowa nie były
puste...