Między nami szklane ściany

Drogami ze szkła,
ludzie szklani wędrują,
i krzyczą, i krzyczą,
wśród szklanych ścian,
ci, którzy są z kryształu.

W szklanych pokojach,
ludzie szklani zasypiają,
i krzyczą, i krzyczą,
bo sny straszne śnią,
o tych, którzy są z kryształu.

Ze szklanego ekranu
ludzie szklani mówią,
i krzyczą, i krzyczą,
by zagłuszyć głosy tych,
którzy są z kryształu.

Wśród wysp kryształowych,
ludzie kryształowi mieszkają,
i krzyczą, i krzyczą,
bo oni wiedzą i widzą,
niszcząc świat tych ze szkła.

autor

DoloresDuch

Napisany: 2014-01-18 Dodano: 2014-01-18 20:10:41

Ten wiersz przeczytano 779 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie