Między wersami

Ten wiersz to próba czegoś nowego. Obiecuję, że kolejne powinny być lepsze.

Świątynia pełna. N I E (,)
Świeci pustkami.
Lecz ten tylko to wie
Kto patrzy duszy oczami.

Jeśli chcesz nie U F A J
Słowom człeka prostego.
Swego serca słuchaj,
Pretensje później do niego.

Łatwo dać wiarę P O Z O R O M
Piękne jak z cierni korona,
Lecz jeśli ją ubrać pozwolą
To piękno jej w bólu kona.

Przebłyski w ciemności C Z A S E M
Przydarzyć się mogą każdemu .
Przysłonić purpury je pasem ?
Tak nie przystoi wiernemu.

Grzech bowiem to jest N A J G O R S Z Y
Gdy wedle starej zasady ,
Gdy sługa Boży się gorszy
Nikt wytknąć mu raczy tej zdrady.

Do kiedyś kapłan, lecz teraz już A K T O R.
Na scenę ołtarza w niedzielę wstępuje ,
Pośrodku chosu jedyny atraktor .
I lud zachwycony co weń się wpatruje.

Lecz nic tu zmienić, tak w życiu B Y W A ,
Że i do złego przywyknąć można .
I nawet już tego się nie ukrywa
Podła startegia dziś staje się zbożna.

Gubi powoli się cały świat w T Y M.
Jedni chcą pomóc, a inni odchodzą.
A ja przyznać muszę, że w sercu mym
Wszelakie wahania i smutki się rodzą.

Ale z morałem tutaj N A J L E P S Z Y M
(nawiasem mówiąc, tak między nami)
Zapoznać możesz w utworze się mym
Gdy czytać zaczniesz między wersami .

autor

Stantia

Napisany: 2020-08-27 Dodano: 2020-08-27 20:41:39

Ten wiersz przeczytano 1321 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie