miejsce na ziemi
palcem na mapie na pamięć znajduję
punkt, gdzie powietrze niesie woń
znajomą
znajome schody prowadzą na górę,
a ekspres parzy kawę własną -moją.
na biurku atlas, przewodnik wskazuje
zdeptanych ulic nitki, wstążkę rzeki.
w kuchni tradycja -znany zapach czuję
na szybie wspomnień skroplone perełki.
na mapie serca schowane pamiątki
-dumy i żale, twarze, ceramiki.
w dzień zabieganie wciąż tą samą ścieżką
i słońce nie wyprane z dziecięcej mimiki
uśmiech posyła w zrozumiałej mowie
tym co tu żyją, od zawsze sąsiedzi
-bliscy, choć różnie gadają o sobie.
do oczu skaczą każdej starej biedzie.
tam jest ojczyzna, gdzie ma serce
człowiek,
a obraz tego miejsca nie znika spod powiek
autor
grusz-ela
Dodano: 2008-12-01 07:49:34
Ten wiersz przeczytano 1359 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
dobrze mieć takie własne miejsce na ziemi, tylko nie
zawsze je doceniamy, wiersz bardzo płynnie napisany,
wspaniały w swej wymowie
wspaniały wiersz-cudowny opis "swojego miejsca na
ziemi". Pozdrawiam.
to jak u mnie trafiles w czuly punkt polaka na
obczyznie tesknota zjada - pozdrawiam:)
Wyobrazilam sobie mala wioske,tradycyjne domy i
zapachy unoszace sie z kuchni.Na tak .
Wiersz ładnie skomponowany czytając go sam powrócilem
myślami do domu rodzinnego i miejsc dobrze mi znanych.
Ogólnie na tak. Wiersz piękny o oryginalnych
skojarzeniach.
Pośpiech czuje się dopiero w poincie, która, fatalnie
pośpieszna, spłaszcza oryginalność wiersza
Ciekawe metafory, bardzo ładnie napisany wiersz, treść
mądra. Brawo.
Bardzo ładny wiersz, z doskonałą puentą... dobrze
napisany...
Wiersz nieźle zryowany i poprowadzony, może się
podobać.
Piękny ciepły wiersz o miejscu na ziemi które nam
wyznaczył do życia i do kochania sam Pan Bóg...i
wszystko jest takie znajome i swojskie i mowa i wiara
i wszyscy ludzie...dziękuję.