Miejsce po Tobie...

Wpatruję się
W pozbawione znaczenia cienie na suficie
Niewiele miejsca pozostaje tu dla wyobraźni
Bezkształtne światła lamp rozjaśniają mrok
Brak punktu zaczepienia dla oka
Sprzeczne uczucia zawładnęły mną
Szczęście
Jak zarazem beznadziejność
I brak czegoś...
... ale czego?
Może puste miejsce zostało po kimś
Odszedł raczej niedawno
Lecz nie chcąc go pamiętać
Umysł wypchnął najmniejsze wspomnienie
Zepchnął w podświadomość
Gdzie nie może już zranić

Nie potrafie zaufać nikomu
Coś nie pozwala mi otworzyć się dla kogoś
Być dawniejszą
Lepszą wersją mnie...
Zdrowy rozsądek?
Po ogromnym bólu i krzywdzie odzywa się wreszcie
Może,
lecz pewność siebie, też mnie opuściła
Została nieśmiałość i paniczny lęk przed nowymi ludźmi
Dlaczego?

Noc wypuszcza myśli bezgraniczne
Otwiera dzrzwi, przez które wchodzi wszystko co chce
Tysiące słów przywierają do wnętrza mej głowy
Kumulują się
Tworząc stosy niezrozumiałych, zawiłych długich zdań
Przerażając mnie jeszcze bardziej

Nagle ustają krzyki
Ciemność widzę
Przestrzeń
Po której obrazy ukazane przez podświadomość przenoszą się w inny świat
Doskonoły twór mojej chorej wyobraźni...

autor

Amelia

Napisany: 2006-09-22 Dodano: 2006-09-15 13:12:13

Ten wiersz przeczytano 423 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie