Mijają nas te same chmury

patrzysz w niebo
a myśli kłębią się jak owce
czekasz na psa przewodnika stada
niech zapędzi wszystkie w jeden wiersz

wkładasz słowa w przegródki
wykorzystasz je w porywie chwili
chmury co chwila mają inną barwę
uciekają znad głowy jak życie

jednak po nich nie płaczesz
pamiętasz każdy oddech i zmierzch
teraz ja patrzę w górę
obserwuję twoim wzrokiem
jak zapisałeś się w spuściźnie narodu

autor

Miru

Napisany: 2019-05-26 Dodano: 2019-05-26 10:48:12

Ten wiersz przeczytano 1081 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie