mijając

tunel rozciągnięty od bramy do miasta
nieznośnym echem pomalowane ścinay
w których zamurowane głowy wydające
bliźniacze dźwięki łączące cegły
barwy niejednej historii i moczu
dwieście fos ppopękanej podłogi
topi zakurzone ślady przodków
pyłki z sandałów czy zaschnięte błoto z adidasów
wzrok przylepia się do gęstej plamy nieco zakrzepłej krwi
roztartej subtelnie artystyczną kreską

tam właśnie mnie zapytałeś
"Jak pachnie śmierć?"

autor

Mini-D

Dodano: 2008-04-05 10:52:44

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie