Mikołaj

Mikołaju smutnych dzieci
tych co już dorosły
i tych które na szczęście nie
przyprowadź proszę na wigilię
utraconego kiedyś ojca

mojego
mojej przyjaciółki
i tych pozostałych pozostawionych samych sobie

łzy matczyne mieszają się z ciepłym barszczem
serce jest zimne człowieka
który opuścił dom rodzinny
jak gdyby to była kawiarenka
z darmową obsługą klienta

choinka błyszczy tęczą słów
pozornie prawdziwych
opłatek leży nieopodal smacznej ryby
podzielić się chcę z każdym z domowników

dwa miejsca są puste
jedno dla nieoczekiwanego gościa
drugie
to krzesło które od piętnastu lat przyjmuje pyłki kurzu
ani jednego śladu żalu i współczucia

zgaszę choinkę
nie istniejesz Mikołaju wiem
bo nie zostało spełnione moje życzenie
mojej przyjaciółki
oraz tych pozostawionych samych sobie

nie przyprowadziłeś go
w tym worku zamknięte marzenia
wypadły z sań
podczas ucieczki reniferów
i utonęły w oceanie naiwności
nienawiści rodzinnej
ludzkich zmagań
dziecięcego ostatniego krzyku

Klaudia Gasztold

autor

cicha myszka

Napisany: 2018-12-17 Dodano: 2018-12-17 10:09:26

Ten wiersz przeczytano 2035 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Zimny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie