milczące niebo

do przodu, zachłannie - kochając
do miłości, do szczęścia się pchając
zapytałeś - czy my zasłużyliśmy?
pewnie! - przecież to my wrogość na łopatki położyliśmy

podeśliśmy jeszcze bliżej, jeszcze
bramy nieba otwarte- jakby zapraszały
do wejścia - szeptały cicho do uszek
nie chciał wejść - bał się złości

wokoło złotem świeciło, złotem
jakby całe niebo - klejnotami wysadzane
to było złudzenie - promienie słoneczne
oślepiły, a bramy się zamknęły

przed bramą usiadł starzec - z laską zamiast nogi
podszedł i spytał się - co robisz, mój drogi?
pilnuję nieba - odpowiedział cicho
dlaczego teraz przyniosło cię licho?

a kto morze przejść przez nie - spytał młodzieniec
starzec pochylił się, wzniósł błękitne oczy do góry
popatrzył - ci, którzy czystą duszę mają
i milczą, nawet gdy głos dostają.

autor

Renee

Dodano: 2006-05-14 19:21:30

Ten wiersz przeczytano 398 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie