Milion ludzi
Milion ludzi nad grobem stoi
A łez toczą się nawałnice
Milion ludzi nad nią stoi
Błaga by ożyła
Cały milion ludzi stoi
By się trumna otworzyła
Milion ludzi jękiem swym zawodzi
Milion ludzi lękiem grozę budzi
Przecież stoi ogrom - milion ludzi
A trumna jest i była zgniła
Proszą by się otworzyła
Trumna prosta, trumna wielka
Nad nią wiara i udręka
Milion ludzi dreszcz przechodzi
Milion ludzi już zawodzi
Trumna z miłością pęka
Milion! Milion ludzi zerka
A tam pusta wnęka…
Komentarze (5)
no tak ciekawy wiersz, milion ludzi , pochowało ta
miłość, ale gdzie miłość?, bez miłości, łzy puste
trumna pusta .
Też zaskoczyło mnie zakończenie. Niecodzienny wiersz,
ciekawy pomysł
Płaczesz,czekasz...a okazuje się,że ...pustka...
Milosc uleciala?Na pewno weszla i czyjes serce.Ciekawy
wiersz.Poczatkowo myslalam,zre to przed zaduszkami...
Ciekawy wiersz i zaskakujące zakończenie