miło-ść

Kiedy zrodziła się przyjaźń i wspólne zrozumienie,
coś powoli, nieśmiało, obok, równolegle ... kiełkowało.
Podsycane godzinami rozmów, tyle brakowało,
Twym uśmiechem i wdziękiem naturalności.
Rozkwitło, bo trafiło na grunt podatny – moje serce.
Wiele dni odrzucałem to z mojej świadomości,
aż zrozumiałem, że nie potrafię (nie chcę?).
Wtedy opowiedziałem Ci o tym, co we mnie,
w imię szczerej przyjaźni i szacunku do Ciebie.
Zrozumienie.
Zrozumienie obustronne, uczucie jednostronne – to jest życie.
Ale po co z rozdartą duszą chodzić,
Czy miłość platoniczna istnieje, czy nie – pokaże to życie
Normalną rzeczą byłoby przecież,
wspólnie pod rękę przejść się po parku w lecie.
Dzielić się troską i radością chwili.
Wspólne kolacje, wczasy, podróże,
Szeptane słowa, wręczane róże.
Wiem,
wiem, że nie można, nie będzie mi dane,
spędzenie tych chwil, ramię w ramie.
Lecz moje uczucie to nie młodzieńcza burza,
bez łez i walki, ze zrozumieniem – to moja natura
i choć miłość odurza i myślę z utęsknieniem . . . o Tobie,
Idziemy przez życie wspólnie, lecz nie razem, lecz każdy sobie.
Nie będę przecież szat rozdzierał na sobie (na tobie także haha)
Przyjęcie tego co los mi podarował, Twą przyjaźń ... i może, ...
... (nie tego nie napiszę , choć jestem w humorze)
A miłość sobie zostawię w mym sercu, głęboko i czasem,
puszczając do Ciebie flirciarskiego sms-a i oko,
mówię „JEST DOBRZE”, bo na dzień dzisiejszy, „LEPIEJ BYĆ NIE MOŻE”

dla Ciebie

autor

sundam

Napisany: 2007-06-20 Dodano: 2007-10-18 22:45:32

Ten wiersz przeczytano 705 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie