* * * MIŁOŚĆ * * *

Ślad łzy na oknie rozmazany
Więc świat zamknięty jest za ramą
W środku pozorny drzemie spokój
Myśli leniwe w drodze wloką

I droga w zieleń w dal się wije
A wokół brzegów pachną kwiaty
Na niebie księżyc nocą śmieje
Jak anioł z diabłem gra wciąż w karty

I ta granica kruchej szyby
Marzenie w struny lekko trąca
I dni się wloką tak na niby
A ja w tym oknie trwam bez końca

Słońce wyciąga swe ramiona
I kusząc ciepłem roześmianym
Przysyła słowa mi znajome
Że w życiu są potrzebne zmiany

Jak nie uwierzyć mam naturze
Ona zwodnicza, lecz cudowna
Nie zaznam szczęścia, bo trwa grudzień
A ja się lękam dotknąć wiosny

Za szybą oczu nie dostrzeże
Wiatr, co potrafi wznieść ku wzgórzom
Nie znam zapachu wiosny w wrzesień
Bo został w myślach tylko grudzień

Z duszy umyka zew pragnienia
Osadza w szybie się tęsknotą
To przecież Miłość gdzieś prawdziwa
Czeka gdzieś na mnie z wzajemnością

Podaj mi dłoń, zwodniczy wichrze
Nie będę tęsknić całą wieczność
Mogę się cieszyć lub skaleczyć
Zaryzykuję, dar to Miłość!

Witaj, wiersz ma tyle inspiracji , tyle uczuć
przelanych na papier - widac emocje , a moze i
spełnienie Pozdrawiam Kajka

Witaj,gdyby wszystkie wersy mialy tyle samo zglosek
wiersz płynniej by się czytało,z w rotce 2 ,wers 1
literówka"mokrych kropelka",pozdrawiam