Miłość
Stoją przy sobie jak
pnie potężnych drzew
Jedno przy drugim
przez cały dzień
Wtuleni w siebie
czasu nie liczą
Patrzą w swe oczy
czegoś się wstydzą ??
Ale i owszem
znowu się mylę
Są tak szczęśliwi
uśmiechów tyle
Tyle radości
a żalu nie ma
I nie ma skruchy
ani cierpienia
Jest sama radość
nadzieja krąży
Że ta ich miłość
nigdy nie zbłądzi
Że nie wypali się
ta nadzieja
I że ta ich radość
zapisze się w dziejach
Tak sobie myślą
stojąc przy sobie
Wtuleni w siebie
jak płomienie w ogień
Tańczą choć stoją
biegną choć idą
Bo zakochani
tylko siebie widzą
I to w tym piękne
i w tym przestroga
Miłość jest darem
prawdziwym od Boga
Komentarze (6)
witaj, łany wiersz o miłości. ciekawie skonstruowany,
niezłe rymy. może się podobać. pozdrawiam.
wspaniały wiersz... gratuluje pomysłu
Ach ta miłość... To miłość jest pożywką dla poetów+!
Ciekawy wiersz, przyjemne rymy.. Pozytywnie nastraja..
W ciekawy sposób opisałeś miłość. Podoba mi się forma
tego wiersza. Pozdrawiam:)
widzą tylko siebie, dopóki nie muszą razem dzielić
obowiązków...ciekawy wiersz :)