...Miłość...

Wiersz ten dedykuje osobie ktora bardzo Kocham... Skarbie przy Tobie cale moje zycie zmienia sie na lepsze...Nie wiem co bedzie kiedyś czy za pare lat bedziemy razem ale wiem ze nigdy sie nie poddam tak jak obiecalam bede szła przed siebie nawet....

Miłość!
Bez niej usychałam jak Kwiat bez wody….
Wygasłam jak ogień…..
Zamieniłam się w popiół, który wiatr zdmuchiwał na wszystkie strony świata …
Czułam ze między, ludzi jestem niewidzialna…..
Jestem tylko cieniem, krążącym w kółko bez celu….

Nie potrafiłam się odnaleźć…
Czułam ze odpływam, w zapomnienie….
Opadam jak płatki róży…..
Jak kawałek skały odrywam się i upadam na ziemie…
Ale nie czułam bólu tylko łzy spływające po moich policzkach….
Łzy zostawiające blizny a za razem kojące zbłąkaną dusze…

Przestałam mieć nadzieję, przestałam wierzyć….
Przestałam ufać..
Lecz jak na złość, wspomnienia kręciły się bezustannie w mej głowie.
Próbowałam zapomnieć, umrzeć.

Do póki nie poznałam Ciebie.
Jesteś moim światełkiem w ciemnym korytarzu.
Jesteś moimi oczyma, którym ufam bezgranicznie.
Jesteś iskierka nadziei i wiary, która po pewnym czasie zamieni się w płomień.
Jesteś moim słońcem, którym chce się cieszyć bez końca.
Jesteś kwiatem, którego chce poić swoją miłością.
Jesteś osobą, która zmieniła moje życie na lepsze, nauczyła kochać i patrzeć na życie przez różowe okulary.
I właśnie za to tak bardzo Cię Kocham…:)

...Bez Ciebie... ...Bez połowy siebie..... Dziekuje za mile spedzone chwile.... Nigdy ich nie zapomne-Ciebie tez nie:)

autor

kasicamail

Dodano: 2005-04-17 15:29:58

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie