Miłość...
W dni upalne, gorące, słoneczne
Miłość swe zapuściła korzenie
I tak chciała bardzo trwać wiecznie
Że rozkwitła niepostrzeżenie
Pierwsze chwile, minuty ,sekundy
Tak ulotne jak mgiełka poranna
Były piękne jak promień słońca
Że trwać chciały tak długo, bez końca
Dotyk tak delikatny niewinny
Pocałunki wspaniałe, te pierwsze
I świat nagle stał się tak inny
Że by chciało się pisać wiersze
Ona czuła się tak wspaniale
Jak ktoś najważniejszy na świecie
Ale to co było dalej
To już pewnie doskonale wiecie
Ta sielanka z czasem minęła
Jak to bywa w każdej miłości
Do drzwi pukać rutyna zaczęła
Świat pogrążył się w codzienności
Jednak czasem też powracały
Piękne chwile co uśmiech promienny
Na jej twarzy wywoływały
Lecz On był wciąż taki zmienny
Tak więc takie wspaniałe momenty
Nie zdarzały się często w jej życiu
Na swej drodze mijała zakręty
I nie raz płakała w ukryciu
Próbowała rozmawiać, tłumaczyć
Lecz rozmowa nic nie dawała
Czy to może jeszcze coś znaczyć
Często się zastanawiała
Co ma zrobić by w Jego sercu
Ogień dawny rozpalić od nowa
Bo w przyszłości na ślubnym kobiercu
Przyrzec wierność już była gotowa
Eh...historia ta trwa nadal jeszcze
Jej nadzieja żyje tak mocna
Ona wierzy, że kiedyś nareszcie
Miłość będzie dojrzała, owocna...
happysadowa
Komentarze (1)
nie każda miłość przeradza się w rutynę, raczej z
czasem zakochanie przechodzi w miłość lub mija. jedna
i druga opcja jest dobra, jedna utwierdza w
przekonaniu, że to to, druga otwiera nam ścieżkę do
poszukiwania tej właściwej Miłości. życzę szczęścia i
wytrwałości, pozdrawiam serdecznie A.S. ;)