Miłość

Dziś kochani trochę prozy, ale i wiersz - ku pokrzepieniu. Pozdrawiam serdecznie i pięknie dziękuje, za przesympatyczne komentarze:)



Oglądałam dziś film (któryś już raz) i wręcz znam go już na pamięć. Tak się składa, że zawsze podczas jego projekcji (innych oczywiście też), doznaję cudownego przypływu uczuć, które w codziennej krzątaninie umykają. Moje serce przepełnia miłość, wiara i nadzieja, a także coś, czego w słowa ubrać nie można. Zastanawiam się, dlaczego tak jest. Kiedy szara codzienność pochłania nam czas a myśli skupione na życiowych problemach, wtedy jakoś trudno skoncentrować się, na tych pięknych uczuciach które w nas drzemią. Oglądając film, nasza uwaga zwrócona jest tylko na jego odbiór i wtedy doznajemy czegoś, co jest dla nas tak bezcenne. Nie wiem jak filmy wpływają na Was, ale ja oglądając je, potrafię się wiele z nich nauczyć, a i przeżyć coś niebanalnego. Niby to tylko wymyślone przez Kogoś scenariusze, ale zawsze oparte na prozie życia – no chyba że z gatunku science fiction, choć czasem i tam można się czegoś doszukać. A teraz zaprezentuję może krótki wiersz, który napisałam pod wpływem tego filmu, a który nie tak dawno dla Was streściłam – jego tytuł ‘Miłość przychodzi powoli’ (ten film to nie serial, ale składa się z paru części).



To ona, nam życie wzbogaca
wypełnia też pustkę, raduje
przychodzi od Boga i puka
a ty ją z radością przyjmujesz.

Twoje życie, to znak na niebie
a serce wypełnia ci spokój
i nadzieja ogarnia duszę
nie zawiedź, dotrzymaj jej kroku.

Bo miłość, to droga przez serce
i kwiat, co się wiosną rozwija
to drzewo oliwne gdzieś w parku
i uczucie, które wciąż mijasz.

autor

Isia05

Napisany: 2017-10-11 Dodano: 2017-10-11 14:39:54

Ten wiersz przeczytano 890 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie