Miłość czeka...

miłosc w płaszczu ze zwiędłych kwiatów stoi w ciasnej alejce koło domu. otulona złota jesienią, smagana wiatrem od kostek w górę przemarznięta, lecz stoi i czeka...

idę tą sama alejką rok później patrzę, a tu nadal czeka, patrzy na coś w oddali z błyskiem i nadzieja w oczach...

nadeszła wiosna, wiatr popsuł jej płaszcz ze zwiędłych kwiatów a ona w nieoświetlonej alejce stoi i patrzy i nie ucieka...

pyta przechodniów o jakiegos człowieka. "nie znam", "nie widziałem"-odpowiadają, a ona czeka...

tylko szkoda, ze to nie mnie tak wypatruje. ona na kogoś wciąż czeka,a gdy go spotka i zapyta: "mogę iść z tobą?" z tą płonąca nadzieją w oczach ten ktoś mówi: "nie, dziękuję" po czym odchodzi, a ona czeka...

autor

dzieffczynka:)

Napisany: 2004-05-09 Dodano: 2004-05-10 16:01:33

Ten wiersz przeczytano 1324 razy

Oddanych głosów: 50

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie