Miłość idealna.

Zawsze chodziła pełna radości.
Uśmiech z jej twarzy nigdy nie znikał.
W oczach iskierki, szczęśliwości.
Nikt nie wiedział, jaki ból ją dotykał.

Otóż przed kilkoma miesiącami.
Rzeczy niemożliwej doświadczyła.
Chłopaka jej, co jeździł motorami,
Na wózku inwalidzkim zobaczyła.

Nie mogła uwierzyć, w to, co widziała.
Mimo to cieszyła się, że przeżył.
On nie mógł uwierzyć, że ona wytrwała.
I zastanawiał się, czemu jemu los taką karę wymierzył.

Z początku cierpiał niesamowicie.
Wyrzucał ją, przepraszał i znowu wyrzucał
W końcu zrozumiał, że ona kocha go nad życie,
i dłużej nikt już ich związku nie zakłócał.

Choć gdy tragedia dopiero się rozwijała,
matka jej mówiła że życie sobie marnuje.
I do wiadomości tego przyjąć nie chciała,
wciąż powtarzała, że tego pożałuje.

Lecz ona optymizmem przepełniona.
Uwagi nie zwracała na niczyje zdanie.
Gdy źle jej było, tuliła się w jego ramiona.
Na tym skończyło się jej mężczyzny szukanie.

Już zawsze razem ze sobą byli.
Już nie raz zaskoczyli siebie wzajemnie.
Już różnych chwil razem doświadczyli.
I jak siebie kochają tak kochać siebie będą niezmiennie.

autor

melooody

Napisany: 2007-06-25 Dodano: 2007-06-25 17:00:04

Ten wiersz przeczytano 550 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie