Miłość jak natura
Spontanicznie napisana fraszka wspólnie z przyjaciółmi, nasz pierwszy taki debiut :)
Zostaw mi choć odrobinę ziarenko piasku
Nie pustynię jedną porzeczkę, nie cały
krzak
Nie chcę całego słońca, lecz promyk o
brzasku
Nie potrzeba mi tysiąca róż, ale mały
mak
Będę dla Ciebie jak grab zbędny jest cały
las
Będę dla Ciebie jak wiatr oplatał Twe
ciało
Chciałbym Ci dać cały świat zatrzymać nawet
czas
Melodią miłości Twe serce będzie grało
Oni złączyli się razem jak dwa łabędzie
Jak ziemia i niebo razem na horyzoncie
Lecz nikt nie wiedział czy byli ze sobą
wszędzie
Czy rozstawali się gdy zachodziło słońce
Każdy chce wierzyć w miłość piękną jak
natura
Zapomnieć o wszystkich problemach poczuć
jej smak
Unieść się nad ziemią zatopić się w
chmurach
I nie pozwolić jej zabić jak człowieka
rak
Komentarze (5)
Miłość naprawdę nie pyta o dużo jeżeli jest prawdziwa.
Pogłaskał mnie po sercu ten wiersz, dziękuję..
Nietuzinkowe porównanie miłość i natura mhmmmmm jakby
nie patrzeć bardzo pasują do siebie...chciałam tu dać
taki cyt:Paulo Coelho
Miłość jest dziką siłą. Kiedy próbujemy ją
okiełznać, pożera nas. Kiedy próbujemy ją uwięzić,
czyni z nas niewolników. Kiedy próbujemy ją zrozumieć,
miesza nam w głowach...pozdrawiam :)
Miłość to wielka niewiadoma: Rodzi się z niczego i od
tego kona...
witaj, tak niewiele do szczęscia potrzeba, wystarczy
promyk slońca polny mak. Małe wymagania stawiasz
miłości,
najważniejsze aby ona była.
Bardzo ładny wiersz,pozdrawiam.
...piękne określenie wzajemnej miłości...być razem
jak niebo i ziemia na horyzoncie ...pozdrawiam
wiosennie...