Miłość jest w nas
Miłość, jak poezja, bez użytku serca trudna do zrozumienia ...
obłok motyli kojarzy szaleństwo
dwóch światów eudajmonii
wariują atomy róże intensywniej
pachną miłością
pszczoły zbierają jej smak
nadzieją jest
matką wszystkich co poszukują
do dbałych lgnie jak ćma
do światła przytuli na rozdrożu
czasami to niemy serenadę zaśpiewa
- oberwane skrzydła długo się goją
a można przetrzeć szybę
jak stare zakurzone słowa
zamiast patrzeć dla patrzenia
skupić się na tym co niewyraźne
Komentarze (8)
Też bym chciała być w tym motylim obłoku i przytulać
sie na rozdrożach, mocne to i inne. Musi się podobać.
Piękny wiersz miłość jak poezja, bardzo dobre
metafory.
miłość jest w nas...wiersz bardzo dobry ...podoba mi
się ....na rozdrożu do światła przytuli...właśnie taka
powinna być miłość...
Miłość rzeczywiście jest zadziwiającą, tylko serce
jest w stanie ją pojąć..
Chyba masz małą literówkę.
"nadziejĄ jest
matką wszystkich co poszukują"
Jakoś bezwiednie łączy mi się "to niemy" w toniemy,
może bez "to" a może się tylko czepiam.
Poza tym ok.
Jak miłość, to i szaleństwo, tęsknota i ból... Ciekawa
treść.
hmm...pisać z sercem i kochać z sercem ,żeby z
niewyraźnego stało się wyraźne ...zapłonęło trwałym i
czystym płomieniem ...ciekawa treść
"skupić się na tym co niewyraźne"... cały wiersz
pomaga coś zrozumieć.... gratulacje... +