Miłość jest nicością pośród...

Doskonała w swej niedoskonałości...
Piękna w swej brzydocie...
Oryginalna w swej codzienności...
Namiętna w swej oziębłości...
Ułomny ideał...
Bo ona jest dowodem na istnienie
Kogoś kto jest przeciwieństwem samego siebie...
Ona jest bohaterem cudzego życia...
A na jej ciele czerwony kwiat,
symbol miłości
Usechł a razem z nim ja...
Kiedyś myślałem że
miłość to wspólne rozmowy
to cudowne pocałunki
to wspólny śmiech i łzy
to kłótnie i godzenie się
to wzajemna akceptacja
to gotowość do poświęceń, kompromisów
to wzajemne wspieranie się...
Teraz miłość dla mnie to...
-kilka miłych wspomnień
-kilka wspólnych zdjęć
-kilka piosenek
-kilka ciepłych listów
-zapach jej ciała w mojej pamięci
-małe bursztynowe serduszko
-lecz i tęsknota, ogromna tęsknota
za nią-była kimś wyjątkowym
Miłość jest nicością pośród skarbów życia...

autor

Szem

Dodano: 2005-08-22 10:51:15

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie