Miłość melancholii

Cykuta warg
Gdy zbliżasz swą ośmiornicę.
Trująca paproć
Ofiarowana łagodnie i przejmująco.

Potworność
Ukryta w miękkiej skorupie
Czasu który mi wręczasz
Na pożegnanie
Na wygnanie z życia.

Oto więc
Moja bezsenność
W trumnie ramion Twoich.
Czuję się zamknięty przez miłość
Czuję się dręczony przez wyrazistość
Twojego najwyższego spokoju
Gdy twarz staje się niewyrażalna
Gdy okazuje się martwa żyjąc...

Drwisz milczeniem
Rozdzierając mnie i dławiąc.
Jesteś jak zaraza
Którą ociemniałe tłumy wielbią...
Jesteś jak hipnoza
Eksplodująca wewnątrz
Mego umysłu
Robaczycą mentalnej zgnilizny.

I zawsze będę Cię kochał
Moja jadowita lilio
Zainfekowałaś mnie uczuciem
I uczuciem spalę swoją stolicę
W imię Twoje
I w blask Twego łona
- Melancholio.

autor

PIOTR

Napisany: 2007-05-03 Dodano: 2007-05-03 15:33:37

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie