Miłość płacze

"Miłość płacze".
22.09.2020r. wtorek 11:08:00

Miłość płacze,
Ona płacze we mnie
I teraz może i rozmazuję twarz,
Ale jestem tylko podmiotem lirycznym.

Niech w lustrze zderzą się dwie twarze
I niech lustro odgadnie o czym myśli odbicie,
Bo by dojść do tej wspólnoty,
Może nie myślę stricte o...,
Ale może to być nazywane odbicie.

Odbijam od brzegu,
Ją odbijam, ale w wyobrażeniach.

Jeju, przecież mówię jestem podmiotem lirycznym,
A co mi nie wolno?
Przecież tak pięknie jest się rozmarzyć.

Przecież wy ludzie powinniście to bardzo dobrze wiedzieć.

O czym myślisz, Ty lustrzany odbiciu?
Stoi przed lustrem człowiek,
Z planu Bożego Homo Sapiens Sapiens,
A widzi przed sobą tylko podmiot,
Na szczęście jest to podmiot liryczny.

Miłość płacze,
O niej miało być,
No, ale właśnie oczy, odbicie,
Te twarzy rozmycie
To wszystko mówi
Samo za siebie,
A Ty nie mów mi,
Że znów,
Albo na zawsze będę opuszczony.

Ty człowieku przyjdź
I znów stań przed lustrem,
Bo przecież bez Ciebie
Ja, podmiot nie istnieję.

Jesteście, jak mi miło :)

autor

AMOR1988

Napisany: 2020-09-22 Dodano: 2020-09-25 10:03:14

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie