Milość-Wieczność

Na to nasze rozstanie moj okrutny swiecie,
czekales wieki, lecz to nie uciecze,
nadchodzi dzien ten jakze uteskniony,
gdy w jedno sie zlocza dusze nie nawiste,
boliesci cierpiec beda przeczyste,
milosci szata ongis zacmiona,
zdrada i zloscia dzis odsloniona,
otwiera bramy, smierc juz zacheca,
by nagle posiasc radosna nowine,
ze jednak milosci zabraklo nadzieji,
ze milosc zwatpila, upadla na duchu,
Juz śnierc nadchodzi, juz jej chlod nas spotyka i lkajac czule do ust nas przytyka,
Milosci skarga na ciele wyryje i pocalunkiem zakonczy potyczki co ongis me serce tak strachem napelnilo
Zegnaj ma smierci, Zegnaj ukochamny juz sie nie lekalm juz sie nie boje,
w nicosci bramy przestapic,
Gdy czuje w dloni i na ustach cieplo
gdy razem z tobą odchodzę w wiecznosc.

autor

Patrycja_15

Napisany: 2005-08-24 Dodano: 2005-08-25 09:21:06

Ten wiersz przeczytano 664 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Toniczny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie