Miłosne rozterki dębu
Na leśnej polanie rósł dąb zakochany
Bo urodą stokrotki był oczarowany
On wysoki, masywny, ona żółto-biała
Ale w dębie nic nadzwyczajnego nie
widziała
On swe liście jak listy stokrotce
posyłał
I wiersze jej pisał, bo ona życiem jego
była
Lecz stokrotka miłości dębu nie
odwzajemniała
Bo w rosnącej obok paproci się
podkochiwała
Lecz nagle jakieś dziecko stokrotkę
zerwało
I z leśnej polany dębowi zabrało
Ale dąb po niej nie płakał ani chwilki
Bo miłość znalazł u czterolistnej
koniczynki…
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.