Miłować i tracić.
Miłować i tracić, pożądać i lamentować,
upadać na dno, to znowu się wznosić.
Wrzeszczeć tęsknocie "won!" i wołać
"prowadź",
takie jest nasze życie - nic odjąć, ani
dodać.
Przekopać za jednym skarbem całą ziemie,
rzucić się w głębie za perłą o wielkiej
urodzie.
Po to by po nas pozostały jedynie,
wykopy na ziemi i kręgi na wodzie.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.