mini-maks: dwoje w małżeństwie

(niejednoznaczny - pobudzajacy do dyskusji z sobą. - tytułem może być także "Zabawa dla ubogich")

Załóżmy, że z kimś... – "założyłaś".
Z jakimś... - przygodnym dość – facetem.
(- Lecz – nie zmieniłaś planów życia...)

i – nagle – jest nam razem – lepiej.

Chętniej mnie – witasz. - I - nareszcie
– guzik
sam się dziś odpiął na twym biuście.
Niby – zapinam... (- żujesz?..) - luzik!

(Czuję! - że miło...) - więc Cię... – (- pieszczę.)

I - przywracamy się(!..) - w zaletach...
choć – niby jestem – jaki byłem.
(- bo – wreszcie... - patrzę! (- na kobietę!..))

- Ty - widzisz! (– widzę(!)) (– Czasem - tyle):

("tyłeczek!") – jak dojrzała klapsa.
Ty – "to" - dostrzegasz - w samą porę...
(fakt, ze jej właśnie chcę!) – na maksa.

że... - "amor"! (– to już... - nie - "amorek".)

I - wybuchamy razem - śmiechem,
choć tyle lat – w ukryciu - wzajem.
(że – co... - pokutą... (- najpierw... – grzechem)
- nam... - zapachniało... – pierwszym... - majem.)

I w tym – jesteśmy nagle zgodni
i dostrzegamy sedno sprawy:
że każde – choć - miłości - g(ł)odne...
– znalazło... (- wzajem) - sens!.. (- w zabawie...)

30. 03. 2020 r.

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2020-01-29 Dodano: 2020-03-31 00:01:05

Ten wiersz przeczytano 2204 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie