Miniona miłość

... ku pamięci...

Piaszczysta plaża i zachodzące słońce,
nasze ciała w głębinach tak gorące,
szumiące fale i wiatr we włosach
i niebo decydujące o naszych losach.

A my wpatrzeni w naszą miłośc bez granic,
nie zważaliśmy zupełnie na nic
i szliśmy za ręce tak bardzo zakochani
nie wiedząc, że każde z nas potrafi ranić.

Nagle nastała ogromna burza
i złamała się miłość jak uschnięta róża,
słychać było płacz, żal i westchnienia,
zrodziło się pytanie: czy nas już nie ma?

Teraz zostały piękne wspomnienia,
mające zatrzeć byłe cierpienia,
lecz życie musi płynąć wciąż dalej,
jak niegdyś naszej miłości fale.

Złe chwile odejdą w przeszłość i zapomnienie,
bo nasza miłość w sercu wciąż żyje,
zostaje tylko piękne wspomnienie,
a tęskonty zakochanych nic nie ukryje.

autor

Aba

Napisany: 2000-06-06 Dodano: 2005-10-03 14:01:10

Ten wiersz przeczytano 791 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie