Minuta
Zmrok już zapadł nad białym światem
Słyszę odgłosy muzycznej szarpaniny
Skrzypce to jednak poezja dusz
Choć zewnętrznie niby ciemność
Życie u mnie nie umarło
A dźwięki składają się
W nieziemską konstelację
W nieludzkie wyrażenie
Chaosu duszy
Mój ideał, jesteście genialne
Choć to chyba nie moja droga
Błagam
Zachwyca mnie ten balans
Akordów
Komentarze (6)
uwielbiam skrzypce i smyczek prowadzony przez
delikatną kobiecą dłoń, ale to tak na marginesie,
dobry wiersz.
czas spędzony w towarzystwie muzy choćby i minutę to
wielkie przeżycie-ciekawe rozważanie-pozdrawiam!
Zależy z jakiej perspektywy na nie spojrzeć, jeśli
oglądam gwiazdy z ziemi widzę chaos i ich
nieuporządkowanie.
Jezeli nieziemska konstelacja to porownanie dotyczyc
bedzie gwiazd , wiec to mi sprzecznie zabrzmialo ,bo
wszechswiat jest uporzadkowany w gruncie rzeczy.
Gwiazdy poruszaja sie w ladzie i skladzie. Ciekawe
zatem porownanie. Pozdrawiam
Muzyka koi duszę-zawsze.
Poezja jest w odczuwaniu i to napięcie w brzmieniu
skrzypiec duszy zapisane Bardzo pięknie zabrzmiał
wiersz dotknął nieuchwytnego Pięknie o sztuce Dobry
Na tak!