Mistrz (cześć Pierwsza)

NOCNA PORA


Listopadowy brzask rozlewa kawę mleczną śniadania
Widzę gwiazdy nad linią horyzontu, mgła światło słońca osłania.

Po nieprzespanej nocy mistrz zmieszał farby
Przez okno obserwuje niedosyt jesiennej barwy

O bruk czerwony stukają kopyta porannych koni
Ze szczytu wieży kościelnej dzwonnik na jutrznię dzwoni.

Budzi się gród stołeczny hałasem i hejnałem
Mistrz plamy barwne wylewa na płótnie białym.

Zawiesił brzask nad czołem Rynku Sukiennic koronę
Królów śpiących w katedrze wawelskiej pożegnał ukłonem.

Wschodzi świt pierwszej wiosny mojego malowania
Soczysta czerń drzewa i kwiatów ulewa przyszłość zasłania.

Co za dzień! –Jaka radość płynie z Wisły biegiem,
Skropliła się mgła na dachach domów stojących szeregiem.

Całą siłą mej woli zaklinam palety tarczę
Grzeją w płomieniu lampy naftowej zmarznięte palce.

Widzę pochmurne niebo – zielone, mętne fale
Rozkołysane, jak morze, co spod mej ręki płynie dalej i dalej.

Szukałem wielkich tematów w drodze z Kielc do Krakowa,
Roślinę z zielnika matki na zawsze przechowam.

I będę uczył się świata kształtów za mglistą zasłoną
Na płótnie przetłumaczę słowo znaczeniem spełnione

Nie tak dawno temu moja mama opowiadała mi historie mojego pradziadka Adolfa. Postanowiłam napisac o nim wiersz składac sie bedzie on z 8 cześci. Tę którą włąśnie przeczytliście to jest pierwsza z nich.

autor

Yumi

Napisany: 2006-12-01 Dodano: 2006-12-01 23:16:22

Ten wiersz przeczytano 737 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie