Mistrzowie Iluzji
Wyrwały na powierzchnię
Niczym dymu szare trąby
Niczym rumaków dzikich dusze –
Nauczyły chmury burzowe
Tańczyć z wilkami
Nauczyły ocean
Spadać w próżnię za krawędź świata
Zatoczyły tuzin pętli
Tworząc węzeł gordyjski
Ogień udusiły, w hebanie światło zasiały
… i na cóż to wszystko…
Wszak słowami są jedynie
autor
eyelessoverseer
Dodano: 2009-03-02 11:30:24
Ten wiersz przeczytano 611 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Super klimat, piekny wiersz. Pozdrawiam
Piękny, metaforyczny wiersz i oryginalny temat.
ladne te prownania,tworzysz klimat wprowadzasz nas w
sytuacje by koncowka dobic,taka oczywistosc wiele daje
dla wiersza.