MISTYFIKATOR

Dziękuję Marto...pozdrawiam.

Z takimi, co się świętymi uważają nie wygrasz,
najlepiej ominąć ich i zostawić w swoim własnym
grajdołku. Najgorzej, gdy nie da się ominąć,
beznadziejna sytuacja, bo oni nie ustąpią, nawet gdy
wiedzą, że nie mają racji. Może jednak da się ominąć,
musi, znam sytuację z autopsji i walenie głową w
ścianę nie ma sensu. Nie tylko głowa boli...
:)

Dziękuję Amorku. Pozdrawiam.

Mega mocne, pozdrawiam :)

Dziękuję Angel...pozdrawiam.

Wymowne :) Pozdrawiam serdecznie +++

To dobrze, że ostatni :)

Dziękuję Norbercie...pozdrawiam :)

Smutny wiersz. Fałszywców ci u nas dostatek. Byli, są
i będą. Nigdy się ich nie wypleni. Jednego się złapie,
przyjdzie następny. Samo życie.
Pozdrawiam. Spokojnej nocy :))

Tanczaca z wiatrem...oj tak...ale to byl ostatni raz
:)

Dobry, mocny wiersz,
myślę, że to bez sensu udawanie
wyimaginowanych doświadczeń,
tak poza tym to mam wrażenie, że ktoś komuś zalazł za
skórę...
Pozdrawiam Assassin :)

Filipie...Dziękuję za piekny komentarz. Pozdrawiam

Ten wiersz; tak wiele ukazuje. Na początku pomyślałem
o jakimś "bożku" wymyślonym przez ludzi, którego
uważają za prawdziwego, a tak naprawdę nie istniał w
postaci. Lecz tą właśnie drugą myśl (bardziej
odczułem), skojarzyłem z człowiekiem, który stawia się
ponad wielkiego Boga, jak niczym Konrad z Dziadów cz.
III A. Mickiewicza, tak bardzo to zobaczyłem.. A na
samym końcu, to zwykłego człowieka, który wmówił
ludziom, że dokonał niemożliwego, a w rzeczywistości
był to czysty przypadek, a nawet wymysł jego; dopiero
gdy nadszedł "epilog", ujawniła się jego prawdziwa
twarz... Dał do myślenia i to bardzo.. Pozdrawiam
serdecznie!

Nie musisz mi tego oznajmiać, wiem o tym od pierwszego
wejrzenia

Zmegi...nie czytalam twojego wiersza...zbieg
okolicznosci.Pozdrawiam