Miszmasz

Oddany bez granic

Żonkę miał miłą, z teściową też grzeszył,
Cóż, wdową była, jak mógł pocieszył.


Medyka(męty)...

Tu przekręty, tam przekręty,
Medyk ma i mają „męty”!


Cudze ganicie...

Choć, na co dzień nieźle grzeszy,
To bliźniego grzech ją peszy!

Na gderliwą

Nic to, kochany kwiatuszku,
Rzekł mąż do gderliwej żony.
Wieczorem na twoim brzuszku,
Też będę ci prawił androny!

autor

rubin

Dodano: 2006-02-10 18:47:16

Ten wiersz przeczytano 459 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie