M.J.J.

Aniołowi na ziemi

Boże usłysz mnie!
Boże ratuj mnie!
Boże ocal mnie, bo marna ze mnie istota!

Ciągłe utrapienie mej duszy to samotność.
Chodź we mnie wiele miłości jest i dzielić się nią pragnę, cierpienie silniejsze ogarnia mnie, bo miłość jest dobra.

Człowiek łatwiejszą drogę wybiera, tak mu się zdaje biedakowi.
Zaślepiony mrokiem, światła nie dostrzega.
A komu się uda zdjąć z oczu ciemne okulary i w mrocznej duszy odnaleźć, upragnione ciepło,otwiera przed sobą jedynie bólu bramy, bo tyle w nim dobra - zło nie toleruje zdrady.

Tyle ofiarować pragnie, ten co serce swe na Ciebie otworzy, rezygnując z godności, za siostrę uznając pogardę, bo dobro jest niewinne.

Boże usłysz mnie!
Boże ratuj mnie!
Boże ocal mnie, bo jestem człowiekiem - marna ze mnie istota!
Bo jestem tylko człowiekiem, marnym swych czynów usprawiedliwieniem.

Jest wiele miejsc na ziemi, gdzie cegła Twoim domem się stała.
O serce zazdrosne kamienie uwięziły Cię w pysznym złocie, lecz w budowli nie można zamknąć Ciebie,bo Ty jesteś wszędzie.

Wiara to do Ciebie droga, każdy wybiera swoją, a Ty jesteś dla nich siłą i podporą.

Dlaczego brat, brata sądzi, za wybór potępia?
Bóg kocha wszystkie swe stworzenia.

Dosyć, więc milczenia!
Słowo niech czynem się stanie.
Boże usłysz mnie!
Boże wesprzyj mnie!
Boże wspomóż mnie, by łatwiej mi było dźwigać swój krzyż - trudów życia, walki ze sobą, bólu i cierpienia.
Mój krzyż...
Bym mogła być taka, jak ten człowiek o smutnych oczach.

autor

Twoja

Napisany: 2009-10-28 Dodano: 2009-10-28 13:07:41

Ten wiersz przeczytano 1379 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie