Mlecze

Dla mnie mlecze sa zawsze skojarzenim młodosci kiedy
jadłem je i piłerm z nich mleczko i białe spadochrony
po dmuchnieciu wzlatywały w przestworza....dziekuej za
ten obraz....pozdrawiam...

Pamiętam jeszcze z dzieciństwa jak robiono wianki ze
stokrotek i z żółtych mleczaków-na łąkach było ich
pełno..wiersz ładny i można sobie wyobrazić piękno
przydrożnej przyrody..powodzenia

Ciekawie przedstawiasz obraz przemijania - pozdrawiam
cieplutko

wyrywa mi się słowo - pięknie! choć obiecałam sobie go
nie używać; rytm, średniówka, niezłe rymy i ten
metaforyczny odnośnik do życia, do istot słabszych -
wszystko bardzo mi się podoba; powoli Ty nas zaczniesz
uczyć pisać wierszy (mnie "krótkomyślowca" na pewno :)

to tak jak nasze marzenia, czasem przyziemne jak te
mlecze, a czasem odległe jak egzotyczne kwiaty...

Piękny wiersz i płynie jak górski strumień. Pozdrawiam
:)))

Mlecze-zawsze sie nimi zachwycam,mimo ze takie
"zwykle"

piękny obraz przemijania, na podstawie przydrożnago
mlecza. pozdrawiam ciepło :)

podobnie jak u mnie, mlecze chcą by o nich pamiętano,
ładny wiersz, pozdrawiam :)

lubię mlecze... i spodobał mi się Twój wiersz :) duży
+ ,pozdrawiam.

ja tam ciągle walczę z mleczami na swojej
działce....choć wiem że nie złapię króliczka, ale
wciąż gonię go go go......

Uwielbiam kwitnące mlecze na tle soczystej, majowej
jesieni. I dmuchawce, które zbliżają mnie do
dzieciństwa.

Pięknymi metaforami przybrałaś wierz o nieodłącznym
nam marzeniu.

Podziwiam Cię za to, że tak pięknie potrafisz pisać o
przyrodzie. Ja muszę się jeszcze tego nauczyć, chociaż
sądzę, że będzie trudno - zazwyczaj potrzebuje silnych
emocji.
Podoba mi się nieprzeciętnie, pozdrawiam ;)

PS. Moim zdaniem tematyka to przyroda.

a mnie zachwyca widok łaki pełnej mleczy...niby prosty
mlecz a tak pięknie jego zółty kolor wygląda na
zielonej trawie...a nawet w przydrożnych
rowach....szkoda że żywot krótki ale z dmuchawców
dzieci maja radość...w prostocie i zwykłości jest
ukryte najpiękniejsze piękno....pozdrawiam