Młode nasionka

Choćby śnieg w oczy prószył i grad w skórę bił,
My nieważni jak włos w rękach mamy sił.
Front naszych drzwi , miejsca z naszych snów,
dzieciństwa burzy tłum żegnamy tu!

Cichy jest śpiew w ustach Ich, za to my gardło
rozdamy światu, zbudujemy swój dom
tam gdzie naszych stóp ślad buduje czas.
To wszystko w nas, to wszystko w nas!

Mówią , trud może ugiąć kolana twarde jak stal
lecz my wiemy noc, odchodzi gdy słońce zechce
wstać.

Już , gdzieś pod Stalingradem ambicji naszych ?padł,
nie jeden żołnierz , nie jeden przegrał tak,
to życia smak, spijamy każdą krople mimo was.

Choćby wichura i potop zabrały nam coś,
to uczuć, wiary nie zabierze nawet On,
bo mamy złość i gniewnych oczu strzał,
niech trafi w świat by przyjął co mamy.

I gdybym uległ, rząd z tysiąca
pod swe skrzydła schowa, uratuje cień,
gdy złego karabinu magia gani mnie
bo sprzeciwiłem się , na wagę życie
dałem swe.

I gdybyś poległ , Ci którzy byli tutaj w dzień
zza muru z cegły klnąc i przeklinając świat,
oddadzą pokłon tu, i hołd twój wzniosą
ponad stan -taki w tym cel.

My pieśni śpiew , My działań prędkich ród,
zabawni i magiczny jak magicznej tęczy
dźwięk.


Młodość niech trwa po dzień
w którym odejdę w dal.

autor

kaznodziej

Napisany: 2011-05-11 Dodano: 2011-05-11 15:01:33

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie