młodość

młodość żywą miałem jak krew
lekką jak sen jak deszcz jak śpiew

złotą i srebrną i zakochaną w sobie
w zamkach kamiennych i jedwabiu kobiet

śpiewem i tańcem i krzykiem na to niebo stare
domaga się poczuć jaką Bóg szykuje karę

młodość już nie młoda z nadłamaną ręką
uklęknie i w obraz wpatrując się tępo

ciemną jaskinią otoczy się czule
wrzeszcząc jej zimno i odejścia bóle

odeszła z honorem zostawiając dusze
starość ? takie nadejdą teraz katusze

a kto młodość zadusił w szarym ciele
temu nic i szkód nie będzie wiele

autor

MarcinFilipiak

Dodano: 2011-06-21 19:47:12

Ten wiersz przeczytano 615 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie