Młodzieńcza miłość - XI i XII

Pozdrawiam kochani i pięknie dziękuję, za sympatyczne komentarze i głosiki:)


Rozdział XI

Planowała jeszcze zostać u cioci, ale w związku z jej nagłym uczuciem do nowego partnera, sytuacja uległa zmianie. Ponieważ Zenek akurat miał być służbowo w tych stronach, więc Ela postanowiła wraz z Amelką, zabrać się z nim do domu. Tak jak zaplanowała, tak też zrobiła - po niespełna godzinie, były już na miejscu. Teraz kiedy była już w domu i w zasadzie mogła iść do pracy, postanowiła jeszcze wykorzystać parę dni, na spędzenie tego czasu z dzieckiem. Chodziły na długie spacery, na przydomowy plac zabaw, a także do lasu w którym Amelka lubiła sobie pobiegać, a który był dość specyficzny. W jego mniej więcej centralnym punkcie, mieściła się piękna estrada, na której dość często odbywały się różnego rodzaju występy. Z uwagi na ten obiekt i nie tylko, ten niebanalny las, przypominał raczej park i to dość reprezentacyjny. Kiedy zbliżało się jakieś święto, a przede wszystkim państwowe, wszyscy okoliczni mieszkańcy zmierzali do tego wyjątkowego miejsca, a które to z roku na rok piękniało. Na jego terenie też, powstał wspaniały basen dla dorosłych, a także brodzik dla dzieci. Kiedy tylko Elżbieta dysponowała wolnym czasem, a Zenek mógł towarzyszyć, chętnie spędzali tam długie godziny. Niestety, lato miało się ku końcowi i nastały chłodne i mgliste dni, a szczególnie wieczory. Wczesna jesień, nie nastrajała optymistycznie, co często miało odbicie w samopoczuciu, a tym samym w relacjach między Elą i jej nowym partnerem. W zakładzie pracy w którym to Ela poznała Zenka, poznała też wiele innych osób, z którymi bardziej lub mniej była zżyta. Bardzo przypadła jej do gustu koleżanka Marysia, z którą nawet zaprzyjaźniła się. Zbliżały się właśnie jej urodziny i z tej oto okazji, zaprosiła Elę wraz z Zenkiem. Z uwagi na to, że raczej rzadko gdzieś wychodzili, chętnie przyjęli zaproszenie - było miło i wesoło, aczkolwiek do czasu. Jeśli chodzi o Marię i jej męża, jak najbardziej sprostali roli gospodarzy, ale za to Zenek zachował się skandalicznie, żeby nie powiedzieć sadystycznie. W czasie kiedy to Maria musiała położyć już dwuletniego synka spać, Zenek zaczął szarpać się z jej mężem. Ela nie mogąc na to patrzeć spokojnie, wmieszała się w tę szarpaninę i niby to niechcący, dostała od Zenka w głowę. Potem zarzucał jej jeszcze, że łączy ją coś z mężem Marii – tego było już za dużo. W popłochu wzięła torebkę, powiedziała szybkie dziękuję i do widzenia i z płaczem wybiegła. Po drodze zatrzymała taksówkę i za dziesięć minut, była już w domu. Kiedy zaczęła rozmyślać nad tą całą sytuacją, a raczej nad jej fatalnym finałem, nie mogła uwierzyć w to, co się wydarzyło. Nie dość że przeżyła coś tak niemiłego, żeby nie powiedzieć koszmarnego, to jeszcze będzie musiała świecić oczami przed koleżanką i jej mężem. Było jej wstyd, a zarazem czuła się upokorzona i zawiedziona.


Rozdział XII

Następnego dnia, kiedy to przyszła do pracy, Marysi jeszcze nie było. Miała więc czas żeby przygotować się mentalnie, na pewnego rodzaju konfrontację z nią. Trochę obawiała się jej reakcji, a przede wszystkim tego, że nie będzie już chciała się z nią przyjaźnić. Kiedy koleżanka już przyszła, Ela czuła się bardzo nieswojo, choć okazało się że niepotrzebnie. Kiedy biedna zaczęła się tłumaczyć, Maria uspokoiła ją i poprosiła, żeby zapomniała o całym zajściu. Ela odetchnęła z ulgą, ale i tak było jej ciężko, choćby ze względu na zachowanie Zenka, w stosunku do niej samej. Miała do niego wielki żal, a nawet czuła wręcz obrzydzenie. Postanowiła z nim zerwać, choćby z uwagi na tak podłe zachowanie, ale to co do niego czuła, niestety nie przeszło jak sen złoty. Póki co, zdecydowała się zaczekać na jego reakcję, na zachowanie względem niej, a także koleżanki. Długo czekać nie musiała, bo jak tylko pojawił się w pracy, zaraz przybiegł z dwoma bukietami kwiatów i na kolanach przepraszał obie. Takiego obrotu sprawy Ela nie przewidziała, choć miała nadzieję, że jakoś się zachowa. W tym wypadku nie zawiódł jej, ale to co zrobił dnia poprzedniego, dawało do myślenia. W sumie wstrzymała się z tym zerwaniem, ale i tak wciąż ją to dręczyło. Następne dni spędzone z Zenkiem były w miarę poprawne, a nawet miłe. Co prawda sporo czasu pochłaniała im praca i to raczej wspólna, bo i zakład pracy był ten sam. Na prywatne spotkania mieli tylko niedziele, ale też nie wszystkie - czasem Ela chciała poświęcić je, tylko Amelce. Mijały tygodnie a w relacjach Eli i Zenka, wszystko układało się pomyślnie. Któregoś dnia Zenek zaproponował Eli, żeby ta wraz z córką, złożyły wizytę jego mamie (mieszkała wraz z nim i ze swoim partnerem). Ela nawet się zgodziła, choć nie była pewna, czy dobrze robi. W ostateczności jednak, przystała na to i starała się słowa dotrzymać. Zbliżał się dzień wizyty u mamy Zenka, a i Elżbieta musiała przygotować Amelkę, na to niecodzienne spotkanie. Kupiła bukiecik stokrotek, małą bombonierkę i instruowała małą, jak ma się zachować. Zgodnie z umówioną godziną, Zenek przyjechał po dziewczyny i pojechali do niego. Ponieważ mieszkała dość wysoko, a windy niestety nie było, Amelka zaczęła narzekać na bolące nóżki. Zenek nie namyślając się długo, wziął dziecko na ręce i zaniósł prawie pod drzwi. Ponieważ przycisk dzwonka był bardzo nisko, a tym samym w zasięgu rączki Amelki, dziewczynka zapytała czy może nacisnąć. Ela pozwoliła i po chwili usłyszeli kroki, które zbliżały się do drzwi. Nim się otworzyły, mama Zenka zapytała - Kto tam? - Amelka uśmiechnęła się, popatrzyła na swoją mamę i powiedziała – To my, proszę otworzyć – Kiedy drzwi otworzyły się, stanęła w nich sporych rozmiarów kobieta, która zaprosiła wszystkich do środka. Amelka podeszła do niej, wręczyła bukiecik i bombonierkę, po czym kobieta pocałowała ją w policzek i uściskała. Po tym dość miłym wstępie i ku zdziwieniu Elżbiety, Zenek przedstawił ją mamie, jako swoją narzeczoną. Ela oniemiała z wrażenia, a Amelka zwracając się do mamy Zenka, zapytała – Babciu, czy to znaczy że twój syn ożeni się z moją mamusią? - Zapadła chwilowa cisza, po czym nowo mianowana babcia, odpowiedziała małej – Tak kochanie, dobrze zrozumiałaś – będziemy rodziną.

autor

Isia05

Napisany: 2015-10-15 Dodano: 2016-08-25 00:11:43

Ten wiersz przeczytano 783 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie