Młodziutkiej dzisiaj

tylko mi się nie zagub
nie zapodziej mi się gdzieś we mgle poranka
stawiającego różowe żagle nad błękitną przepaścią twojej duszy
nie przekraczaj mi siebie
nad przepaścią doliny twoich marzeń
rozbłyskujących mi czasem wstęgą twoich oczu
ciurkającą wzdłuż wąwozu nóg
przestań mi się modlić o szczęście
które przysuniesz sobie jak miałki pieprz
rozdmuchujący tkliwości posiłków
nie rozpijaj mi się soczystością cudzych serc
i przestań mi się rozpisywać dłonią dziecka
o czarnych bezkresach moich dni
przytłoczonych portretami mięs

tobie trzepoczące się w lampie stworzenie
zamyka wzrok
a mnie oswaja serce rozkoszą chłodów poranka
miejsc poza lotem ciem
zrozum że chcę ci ofiarować świat bzu pokrytego rosą
który już zniknął z map
że kurz na półkach moich bibliotek to znak nieba
co niegdyś czuwało wiek
by nie zakwitnąć świtem nim nie zakończę celebracji
rozdygotanych czułością rąk
że spływające szarością do kieliszka wino
ma rubinowy smak
w głębinach moich dni odurzających słońce

autor

Elenka

Dodano: 2009-01-25 14:08:35

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie