O MNIE
Oto ja
kobieta z krwi i kości
Skulona w ramionach ciszy
Prostokąt pokoju i stożek światła
Oraniczały przestrzeń, w której
Trwałam osaczona zmysłami…
Teraz
Jestem uległa i zaborcza
Kapryśna i zalękniona
Porzucona i porzucająca
Szczera do bólu
I romantyczna do łez
W czarnej sukience
I w srebrnych kolczykach
Stoję patrząc w lustro-
Lustro prawdy
......:(.........
autor
Piesek
Dodano: 2008-03-15 19:10:41
Ten wiersz przeczytano 586 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
"Lustro prawdy" - obserwując niektóych ludzi dochodzę
do wniosku, że przydałby się taki przedmiot.
Interesujacy wiersz.
Lustro prawdy często z letargu budzi i inaczej
patrzymy na siebie i na ludzi.